Ik wou dat je hier was

Ik vind het leuk om covers te maken van liedjes die ik zelf mooi vind. Gewoon, om te ervaren hoe het muzikaal en qua productie in elkaar steekt. Daar leer je van. Maar ik doe dat alleen als de tekst toepasselijk is voor Tribute to Joshua. 

Zo ook ‘Wish You Were Here’ van Pink Floyd, een band waar ik ook fan van ben. Het is afkomstig van het beroemde album met dezelfde naam uit 1975. Het nummer, geschreven door bassist Roger Waters en gitarist David Gilmour, gaat over hun oud-bandlid Syd Barrett die toen psychische klachten had. Die verloren rondliep, met afstand van en zonder contact met het sociaal leven, niet in staat onderscheid of keuzen te kunnen maken. 

Eigenlijk zoals je ook bent als je in diepe rouw bent. En natuurlijk is “ik wou dat je hier was” erg toepasselijk, want dat wil je dan ten diepste. Ook de passage ‘we’re just two lost souls swimming in a fish bowl year after year’ vond ik erg beeldend getroffen. Want zo is het ook als je als ouders achterblijft als je kind is overleden. 

Ook deze versie die ik gemaakt van het nummer is redelijk getrouw aan het origineel.

Naar het lied luisteren kan door op de lila knop met witte pijl in de player hieronder te klikken. 

De tekst vind je hier.

René Toonen · Wish You Were Here [cover]

Spoedig komt het licht

Ik ben een rechtgeaarde fan van de groep Yes. Ik heb eerder al een cover van hun nummer ‘Onward’ gedaan. De teksten worden vaak geschreven door zanger Jon Anderson zijn teksten zijn vaak cryptisch en spiritueel getint.

Yes is niet bepaald mainstream, daarom was ik verrast toen ik het nummer ‘Soon’ hoorde tijdens de uitvaart van de broer van mijn zwager op het moment dat de kist uit de kerk werd gedragen. Hij was waarschijnlijk ook een fan van Yes. Misschien was ik een van de weinigen die het kende, maar de serene sfeer van het nummer miste zijn uitwerking niet. Ik vond ook dat de tekst van het nummer ook in deze context goed uitgelegd kon worden. 

‘Soon’ (geschreven door Jon Anderson) is eigenlijk het slotdeel van het grotere nummer ‘The Gates of Delirium’ (geschreven door alle bandleden) dat op het album ‘Relayer’ staat. Het hele nummer gaat eigenlijk over de waanzin van oorlog; ‘Soon’ daarentegen gaat over de hoop dat de oorlog, de donkerte spoedig (soon) voorbij zal zijn, dat het licht en de vrede dan komt. Dat we daar zelf een rol hebben, met liefde en een open hart.

Maar je kunt het ook gemakkelijk uitleggen dat het lijden van het aardse leven voorbij is en dat je naar het licht (de hemel) gaat.

Sinds die uitvaart had ik het nummer in mijn achterhoofd om er een cover van te maken voor mijn tribute, omdat het zo prachtig past. Mijn cover is redelijk trouw aan het origineel.

Naar het lied luisteren kan door op de lila knop met witte pijl in de player hieronder te klikken. 

De tekst vind je hier.

René Toonen · Soon [cover]

Uitingen van verbondenheid

Als er iemand gestorven is van wie je veel gehouden hebt, ga je vaak gewoonten - rituelen - ontwikkelen. Om degene en diens leven te herdenken, te eren. Even stil worden en rust vinden. Het geeft steun. Even met warmte aan diegene denken, uiting geven aan je gemis en verdriet en je liefde te betuigen die blijft voortbestaan, dat gouden koord dat blijft bestaan.

Het ritueel maakt ook dat de herinnering aan de dierbare levend wordt gehouden; door de rituelen worden als het ware zelfs nieuwe herinneringen gemaakt.

Het branden van een kaars komt daarbij vaak voor: vuur geeft licht en warmte, maakt het gemis zichtbaar, is een symbool van de liefde en de verbinding tussen aarde en hemel. Dat laatste geldt ook voor branden van wierook, waarbij je gedachten als rook en geur naar de hemel opstijgen. Veel mensen richten ook een speciaal plekje in huis in voor hun dierbare, met een foto, een kaarsje en symbolische spulletjes. Het zijn allemaal uitingen van verbondenheid. 

Mijn nieuwste song 'Expressions of Connection' gaat daarover: de (kleine) dingen die je doet die eigenlijk uitdrukkingen zijn van (nieuwe) verbinding. Ik beschrijf daarin welke rituelen wij hebben. Met het arrangement heb ik geprobeerd het gevoel dat bij rituelen hoort over te brengen. 

Naar het lied luisteren kan door op de lila knop met witte pijl in de player hieronder te klikken. 

De tekst vind je hier.

renetoonen · Expressions Of Connection (Rituals)

Als we elkaar in de hemel zouden tegenkomen

Vandaag is het Vaderdag. Daarom een cover van Eric Clapton, de beroemde Engelse gitarist, zanger en componist die ook een vader van een overleden kind is. Hij verloor zijn toen vierjarige zoon Conor door een tragisch ongeval en schreef daarover toen ‘Tears in Heaven’. Als we elkaar in de hemel weer zien, zou het dan hetzelfde zijn, zou je mijn naam nog weten, zou je me hand pakken en me helpen op te staan, vraagt hij zich vertwijfeld af. Maar ook dat er daar geen tranen meer zijn, maar vrede. En ook dat hij nog door moet leven, hoe zwaar het ook is, dat hij sterk moet zijn en door moet gaan. Het is een geliefd lied geworden. Daarom vroegen we Popkoor Zuilen waar ik toen in zong (en die het ook op het repertoire had staan) dit lied tijdens de uitvaart te zingen.

In de serie covers/uitvaartliederen bleef ik voor mijn versie dichtbij het origineel, met koorpartijtjes die er al in zaten, maar met toevoeging van eigen koorpartijen (zodat het in de basis driestemmig wordt) en van één element uit het koorarrangement van Popkoor Zuilen.

De tekst vind je hier.

Naar het lied luisteren kan door op de lila knop met witte pijl in de player hieronder te klikken. 

renetoonen · Tears in Heaven [cover]

Hoe Joshua aan zijn naam kwam

Vandaag is het zijn geboortedag. Geen betere dag om te vertellen hoe Joshua aan zijn naam kwam. Want daar gaat ‘That’s How You Got Your Name’ over. Dat kun je dan ook in het lied horen, maar ik zal het in het kort vertellen.

Op Nieuwjaarsdag zaten we in de Jacobuskerk, in de wijk waar we een paar maanden daarvoor waren komen wonen. Het Feest van de Heilige Familie stond op de kalender: het gaat over de dag dat Jezus zijn naam kreeg. (Volgens de Joodse traditie wordt een jongetje op de achtste dag na de geboorte besneden en krijgt het zijn naam.) In het Hebreeuws is die ‘Yehoshua’, dat ‘God redt’ betekent. Op zoek naar een naam voor het zoontje dat we verwachtten, resoneerde deze naam bij ons, vooral in de Engelse vorm. Een naam die zowel stoer als vriendelijk is. Een eerdere Jozua (in het Oude Testament: Exodus en Jozua) was de helper en opvolger van Mozes die het Beloofde Land (met name de inname van Jericho is heel bekend, met name door de spiritual) veroverde, een dappere leider. Allemaal mooie eigenschappen.

In mijn lied beschrijf ik het zoals ik het aan hem zou uitleggen. De tekst vind je hier .

Naar het lied luisteren kan door op de lila knop met witte pijl hieronder te klikken. 

renetoonen · That's How You Got Your Name

Ook een kind leeft niet voor zichzelf?

'Niemand leeft voor zichzelf'. Dat is de titel van het lied uit de GvL-bundel dat ook tijdens de uitvaart van Joshua door het Jacobuskoor werd gezongen.

Ook de tekst van dit lied is geschreven door Huub Oosterhuis, de muziek ditmaal door Floris van der Putt. Dit lied wordt vaak gezongen tijdens uitvaarten. Vandaar dat die ook deze keer werd voorgesteld.
Ik heb het opgenomen, omdat het tijdens de uitvaart van Joshua werd gezongen. Vandaar mijn keuze voor het 'kerkelijk' arrangement (in een enigszins 'Taizé-achtige zetting). Ik zou het nu niet zo snel meer laten horen voor de uitvaart van een kind: daarvoor vind ik de tekst veel te zwaar en deze biedt ook geen troost. Nu, ter gedachtenis aan Joshua.
De tekst vind je hier.
Luisteren naar mijn versie kan door op de lila knop met witte pijl hieronder te klikken.

Zoek naar het licht

Normaal gesproken droom ik nooit, althans ik onthoud ze niet. Maar toen we op vakantie waren, werd ik op een ochtend wel wakker met een flard van een droom: “door de barsten schijnt het licht”. Een mooi beeld dat door veel artiesten is gebruikt; de bekendste is denk ik Leonard Cohen. Omdat een onthouden droom voor mij bijzonder is, vond ik dat ik er wat mee moest doen. Dat heeft dus geleid tot ‘Where the Light Gets through’.
In het eerste couplet beschrijf ik hoe je je voelt, nadat je iets vreselijks hebt meegemaakt. Maar juist omdat de muren van de geruïneerde ‘kathedraal’ barsten heeft, kan daar het helende licht doorheen komen.
In het lied beschrijf ik verder aan de hand van natuurverschijnselen manieren om te zien dat er – ondanks het donker – altijd ook licht is. Het is een aan te leren kunst om overal lichtpuntjes te zien. Ik heb dat principe geleerd van schilderes Marloes van Zoelen die zich door donkere perioden in haar leven daar een missie van gemaakt heeft.
En ten slotte: het licht is altijd sterker dan het donker: zelfs het kleinste kaarsje verdrijft de duisternis. Maak er goed gebruik van en - naar Matteus 5:15  – je kunt het zelf ook zijn.
Je kunt naar het lied luisteren door op de lila knop te klikken. De tekst vind je hier.